Zobaczyć, jak babcia z dziadkiem tańczyli na weselu i jak mały Franek rozpłakał się podczas chrzcin? Bezcenne. Ale jak to zrobić, skoro po kilku, kilkunastu latach od wydarzenia jakość starej kasety VHS pozostawia wiele do życzenia. Na skutek działania fal magnetycznych, temperatury, wilgoci oraz innych czynników, które często są niezależne od nas, obraz zapisany na kasetach wideo wraz z upływającym czasem ulega pogorszeniu.

Zapis szybko traci jakość
Dzięki nowoczesnej technologii można nie tylko przegrać kasetę VHS na nośnik DVD, ale również wzbogacić go o dodatkowe elementy specjalne. Dodać tekst, ścieżkę dźwiękową czy zrobić efektowne przejścia między klipami. Bywa, że proces ten postępuje naprawdę szybko. Nieraz wystarczy kilka, kilkanaście lat, aby bezpowrotnie utracić cenny film z naszego dzieciństwa. Stąd warto jak najszybciej odkurzyć starą kasetę VHS i przekopiować ją choćby na płytę DVD. W ten sposób uzyskamy cyfrową jakość.
Inną sprawą jest to, że w niewielu naszych domach można spotkać sprawny odtwarzacz VHS. Czas zrobił swoje. To kolejny powód, aby cenne filmy zapisać na nowoczesnych nośnikach.

Zdjęcia warto odświeżyć
A co ze starymi fotografiami, na których, oprócz naszych przodków, widać czas, który odcisnął swoje piętno?
Najważniejsze jest zlikwidowanie zgięć, pęknięć itp. Takie uszkodzenia są najczęściej spotykane i powstają wskutek nieodpowiedniego przechowywania fotografii. Fachowcy mogą dokonać odpowiedniej renowacji, aby przywrócić cenne zdjęcia potomnym. Przecież historia nie kończy się na naszej generacji... Kiedy będziemy opowiadali naszym wnukom historie sprzed lat, zdjęcia będą do tego idealną ilustracją oraz tłem, który wprowadzi je w magiczny świat, który już nie istnieje. Warto dodać, że takie fotografie mogą być idealnym ubogaceniem naszych czterech ścian. To lepsze niż niejeden obraz. woj

SŁOWNICZEK

VHS — to popularny w latach 80. i 90. ubiegłego wieku standard zapisu i jego odtwarzania. System został opracowany w 1976 roku. Rozdzielczość pozioma obrazu w formacie VHS wynosi 240 linii, a czas zapisu obrazu to maks. 300 min. Co ciekawe, długość taśmy magnetycznej to około 400 metrów. Pierwszym magnetowidem tego systemu, który wdrożono do produkcji seryjnej, był JVC HR-3300.

S-VHS — to system zapisu taśm wideo, który jest nowocześniejszą wersją formatu VHS. Twórcą formatu była firma JVC, która produkowała również profesjonalne kamkordery (urządzenie wideo zawierające zintegrowaną kamerę i magnetowid) oraz magnetowidy studyjne S-VHS, z powodzeniem wykorzystywane między innymi przez TVP. Rozdzielczość pozioma obrazu w formacie S-VHS wynosi 400 linii.

VCD — standard zapisu nagrań na płytach CD. Płyty takie można odczytać za pomocą większości stacjonarnych odtwarzaczy DVD oraz na każdym komputerze mającym napęd CD lub DVD i odpowiednie oprogramowanie. Niestety, jakość nagrań niewiele odbiega od tego, jaki był stosowany w standardzie VHS. Na płycie CD można zapisać maksymalnie do 80 minut nagrania.

DVD — rozpowszechniony w latach 90. ubiegłego wieku standard zapisu na optycznym nośniku danych. Format DVD powstał, aby cyfrowo zapisywać materiały wideo. Dzięki wiązce światła lasera o krótszej długości fal stało się możliwe zapisanie na płytach tej samej wielkości co CD większej ilości gęściej upakowanych ścieżek. Na przełomie XX i XXI wieku stał się najpopularniejszym nośnikiem wideo na świecie.

Blu-ray — to następca formatu DVD. Ten zapis optyczny opracowany został przez Blu-ray Disc Association. Od DVD odróżnia go większa pojemność płyt. Stało się to możliwe dzięki zastosowaniu niebieskiego lasera. Nośnik ten pozwala na zapisanie 25 GB danych na płytach jednowarstwowych. Dostępne są również płyty dwuwarstwowe o pojemności 50 GB.