Kamień od dawna przestał służyć jedynie jako materiał konstrukcyjny. Obecnie stosowany jest do wykańczania elewacji, cokołów, tarasów, schodów i elementów małej architektury.
Przed przystąpieniem do wznoszenia muru z kamieni, powinniśmy posortować je pod względem wielkości i kształtu, a następnie murować w tradycyjny sposób, używając do tego celu zaprawy cementowej.
Właściwa grubość muru kamiennego to przynajmniej 1/5 jego wysokości, a zarazem nie mniej niż 30 cm. Poszczególne kamienie układamy poziomo i tak, aby stykały się ze sobą jak największymi powierzchniami. Przed rozpoczęciem prac murarskich powinniśmy je także dopasować — wyrównując młotkiem kamieniarskim — aby nie rozpierały tych leżących niżej i dobrze do nich przylegały.
Na elewacje, podmurówki i ogrodzenia możemy stosować nie tylko kamienie twarde i zbite, np. granit i bazalt, ale i bardziej nasiąkliwe — wapień czy piaskowiec. Fundamentowi pod mur wykonany z kamienia nasiąkliwego powinniśmy jednak zapewnić izolację przeciwwilgociową, a sam mur od góry zabezpieczyć daszkiem.
Zamiast wznosić mur z kamienia, możemy okleić kamiennymi płytkami już istniejący mur ceglany lub ogrodzenie z betonu. Pokrycie całej elewacji domu płytkami jest kosztowne, dlatego może zdecydujemy się jedynie na kamienną podmurówkę lub oklejenie tylko części ścian.
Płytki kamienne są dostępne w różnych wymiarach i kolorach, wykończone na różne sposoby: łupane, szlifowane, fakturowane i inne. Zanim przystąpimy do ich klejenia, musimy przygotować podłoże, które ma wytrzymywać obciążenie ok. 14 kg na 1 mkw. Drobne ubytki uzupełniamy za pomocą zaprawy wyrównującej, większe — systemami przeznaczonymi do tego celu. Potem redukujemy chłonność podłoża emulsją gruntującą. Przed przystąpieniem do przyklejania, lewą stronę płytek przecieramy szczotką drucianą, by zaprawa lepiej związała je z podłożem.
Do przyklejania płytek na zewnątrz używamy specjalistycznej zaprawy o zwiększonej elastyczności. Kleje cementowe o podwyższonych parametrach nadają się do mocowania kamienia w miejscach szczególnie narażonych na odkształcenia termiczne lub użytkowe, czyli na tarasach, balkonach, schodach i elewacjach. W przypadku klejenia płytek, mogących ulegać przebarwieniom w kontakcie z cementem szarym, używamy klejów produkowanych na bazie cementu białego.
W okładzinach na zewnątrz budynku stosujemy tylko cementowe fugi uelastycznione lub fugi epoksydowe. Są one odporne na działanie wysokich i niskich temperatur, wytrzymują odkształcenia powstałe na skutek różnic temperatur. W tych trudnych warunkach szczególnie sprawdza się wodoszczelna fuga epoksydowa, gdyż ogranicza możliwość zawilgocenia powierzchni pod okładzinami narażonymi na opady atmosferyczne. Fugą tą możemy wypełniać spoiny o szerokości od 1 do 10 mm
Andrzej Błaszczuk, specjalista producenta chemii budowlanej
Naturalny kamień jest materiałem niepowtarzalnym, co stanowi o jego uroku. W budownictwie najczęściej wykorzystywane są:
— marmur — średnio twardy, trwały, ale o wysokiej nasiąkliwości, stosowany głównie na okładziny elewacyjne oraz płyty posadzkowe;
— wapienie — na zewnątrz stosowany w postaci niewypolerowanych płytek i elementów łupanych,
— granit — twardy, o niskiej ścieralności i nasiąkliwości, odporny na wpływy atmosferyczne, najczęściej używany do wykończeń na zewnątrz domu;
— piaskowiec — bardziej porowaty i bardziej miękki od granitu, wykorzystywany na elewacje, posadzki oraz kominki;
— łupki — kamień o niezwykłej twardości i wytrzymałości na mróz i wilgoć, niezastąpiony na tarasy i elewacje.
Komentarze (0)
Dodaj komentarz Odśwież
Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez