Najlepsze do palenia jest twarde drewno z drzew liściastych, m.in. dębu, jesionu, grabu oraz brzozy. Kiepskim wyborem jest natomiast korzystanie z drewna gatunków iglastych.
Palenie drewnem iglastym nie jest wskazane, gdyż zawiera ono dużo żywic, które powodują szybkie zanieczyszczenie paleniska i komina. Natomiast w trakcie spalania drewna liściastego powstaje niewiele dymu i nie wydziela się tłusta sadza, która osiada w przewodzie kominowym, gdzie może ulec samozapaleniu.
Niezależnie od gatunku drewna, bardzo ważną kwestią jest jego wilgotność. Najlepszym opałem jest drewno suche, o wilgotności do 20 proc. Osiągnięcie takiego poziomu wilgotności wymaga sezonowania przez 12-18 miesięcy.
Palenie wilgotnym drewnem oznacza konieczność wyparowania przez komin nawet kilkuset litrów wody, która pozostawi na jego ściankach duże ilości nagaru. Drewno o większej wilgotności pali się trudniej, daje mniej ciepła, które jest tracone na odparowanie wody, i dymi się. Poza tym, podczas spalania wytwarzają się smołowate związki, które osiadając na wewnętrznych ścianach komina grożą zapaleniem.