Jak rozpoznać, czy drewno jest wystarczająco suche, czy już nadaje się do palenia? Jakich gatunków używać? A gdy nie ma suchego drewna? Czy naprawdę ważne jest, czym i jak palimy w kominkach i piecach? Takie pytania często zadają początkujący użytkownicy kominków. Postaramy się na nie odpowiedzieć.

Jak rozpoznać czy drewno jest suche?

Kupując drewno, nie zawsze możemy stwierdzić, jaka jest jego wilgotność. W marketach budowlanych oferowane jest drewno sezonowane, wstępnie podsuszone, pakowane w skrzynie lub kartony. Kupowane jest również drewno dostarczane i wysypywane przed domem klienta. Na pytanie, czy będzie to drewno suche, najczęściej pada odpowiedź: „Tak, na pewno suche”. Oczywiście, nawet prawidłowo składowane drewno całkowicie suche nie będzie. Czy drewno o tej wilgotności będzie właściwie spalało się
w kominku, czy uzyskamy dużo ciepła, czy też brudną szybę? Oto podział drewna pod względem wilgotności:
• drewno bardzo suche – do 9 proc. wilgotności
• pokojowo suche – 10-15 proc.
• powietrzno suche – 15-18 proc.
• wilgotne – 18-28 proc.
• mokre – powyżej 28 proc. wilgotności.

Sprawdzanie wilgotnościomierzem

Możemy oczywiście zaufać sprzedawcy, który zapewnia nas, że jest to drewno sezonowane i podsuszane, lub sprawdzić to osobiście. Metod mamy kilka, np. wilgotnościomierzem. W sprzedaży jest ich spory wybór, ale na nasze potrzeby wystarczy najprostszy, służący do orientacyjnego pomiaru wilgotności. Aby wskazanie było miarodajne, pomiar musi być wykonany w wewnętrznej części rozłupanej kłody. Mierzony jest opór elektryczny między elektrodami: wilgotne drewno łatwiej przewodzi prąd, suche stawia większy opór. Oczywiście pomiar przeprowadzamy w kilku kłodach, w różnych miejscach. Mogą występować różnice w pomiarach zależnie od tego, gdzie umieścimy elektrody. Jeżeli wynik przekracza 20 proc., to z używaniem do palenia w kominku lepiej trochę zaczekać.

Bez wilgotnościomierza

Jak można sprawdzić bez używania wilgotnościomierza?
Porównując masę: możemy porównać badany kawałek drewna z podobnym, suchym tego samego gatunku. Wilgotne drewno ocenimy jako nawet dwa razy cięższe.
Sprawdźmy korę i strukturę - jeżeli kora oddziela się z trudem, drewno jest świeże, z suchego odpada łatwiej. Jeśli przyjrzymy się strukturze, zauważymy wyraźne spękania.
Znaczenie ma też barwa — drewno sezonowane jest ciemniejsze niż świeże drewno tego samego gatunku.
I w końcu spalanie — świeże drewno włożone do paleniska syczy i gwiżdże podczas spalania, na przekroju szczapy wydziela się woda lub para wodna. Takie drewno nie nadaje się jeszcze do palenia.

Sezonowanie drewna

Jak długo należy sezonować drewno? Aż będzie suche. Warto jednak znać orientacyjny czas sezonowania zależnie od gatunku. I tak:
• drewno (szczapy) drzew iglastych (daglezja, świerk, sosna, jodła, modrzew) i topole sezonujemy 1 rok
• drewno lipy, olchy i brzozy – 1,5 roku
• jesion, klon, buk, grab, akacja, śliwa, jarzębina, kasztan – 2 lata
• dąb – 3 lata.
Są to oczywiście czasy orientacyjne, gdyż czas suszenia drewna jest zależny od terminu jego ścięcia (najlepiej po zakończeniu wegetacji, czyli od listopada do marca), sposobu ułożenia, pocięcia i miejsca składowania.
Elżbieta Zajączkowska