Wśród kryteriów wyboru płytek ceramicznych na pierwszym miejscu stawiamy zazwyczaj ich wygląd: kolor, rysunek, strukturę, rozmiar. Warto także zapoznać się z parametrami technicznych, widocznymi na opakowaniu czy katalogu produktowym. Podstawowe symbole dotyczą przeznaczenia danego materiału: odcisk buta czy stopy oznacza płytkę podłogową, rysunek dłoni – płytkę przeznaczoną na ściany, płatek śniegu – płytkę mrozoodporną. Oznaczenia te są raczej proste do odszyfrowania. Mniej oczywista jest już prawidłowa interpretacja cyfry oznaczającej klasę ścieralności.

Pod względem odporności na ścieranie szkliwione płytki ceramiczne dzielą się na sześć klas. Klasa 0 oznacza, że produkt nie jest przewidziany do wykładania podłóg, klasa 1 – to płytki, po których chodzić można w butach o miękkiej podeszwie lub boso i które nie są narażone na działanie materiałów ścierających, np. w łazience lub pokoju bez bezpośredniego wejścia z zewnątrz. Po powierzchniach pokrytych płytkami klasy 2 i 3 – można poruszać się w obuwiu miękkim lub normalnym i są one odporne na niewielkie ilości brudu oraz materiałów ścierających. W przypadku klasy 2 są to na przykład pokoje w mieszkaniach czy jadalnie. Płytki klasy 3 sprawdzą się z kolei w kuchni, gdzie podłoga narażona jest na obciążenia i upadki przedmiotów, holu czy korytarzu, gdzie ruch jest bardziej intensywny niż w reszcie mieszkania, także na balkonie. Płytek ceramicznych tych klas nie należy stosować w miejscach narażonych na duży ruch. Płytek klasy 4 można swobodnie użyć do pokrycia powierzchni podłóg w wejściach, kuchniach, pomieszczeniach handlowych, hotelach, salonach wystawowych czy salonach sprzedaży, czyli wszędzie tam, gdzie odbywa się ruch i wnoszone są niewielkie ilości brudu czy piasku. W domach jednorodzinnych płytki klasy 4 mogą być stosowane we wszystkich rodzajach pomieszczeń. Klasa 5 – „do zadań specjalnych” - to płytki do pokrycia powierzchni podłóg narażanych na wzmożony ciągły ruch pieszy, gdzie wnoszone są cząstki materiału ścierającego (np. miejsca publiczne, takie jak: centra handlowe, korytarze, lotniska, sale hotelowe, przejścia publiczne i hale przemysłowe).

Kolejnym istotnym kryterium wyboru płytek ceramicznych jest ich nasiąkliwość wodna – cecha, od której zależy mrozoodporność płytek. Nasiąkliwość jest parametrem kluczowym przy wyborze płytek na balkony i tarasy. W ich przypadku, częściej narażonych na wnoszenie piasku czy żwiru ogrodowego, równie ważna jest klasa ścieralności (minimum 4).

Pod względem nasiąkliwości płytki dzielimy na trzy grupy. W tym przypadku mniejsza wartość oznaczają większą wytrzymałość materiału.

Grupa I to płytki o nasiąkliwości poniżej 3%, które przeznaczone są do wykładania ścian i podłóg, wewnątrz i na zewnątrz budynków. Te o najmniejszej nasiąkliwości ( mniejsza niż 0,5%) sprawdzą się w basenach, łaźniach, natryskach, kuchniach, tarasach i balkonach - wszędzie tam, gdzie niezbędna jest najwyższa mrozoodporność, odporność na plamienie i wysoka wytrzymałość. Płytki o nasiąkliwości 0,5% - 3% stosowane są najczęściej na balkonach i tarasach, jednak z powodzeniem można ich użyć również wewnątrz budynku. Taki materiał świetnie sprawdzi się gdy z płytkami, którymi wyłożona jest podłoga w salonie chcemy „wyjść” również na balkon czy taras. Takie związanie powiększa optycznie pomieszczenie, zacierając granicę pomiędzy przestrzenią domową i ogrodową. Przy pomocy mrozoodpornych płytek ceramicznych inspirowanych naturalnymi materiałami: kamieniem lub strukturą drewna stworzyć można płynne przejście z tarasu do salonu. Ponadto produkty z grupy I mogą być używane również jako płytki elewacyjne.

Grupa II oznacza materiał o nasiąkliwości od 3% do 10% przeznaczone do wykładania ścian i podłóg. Mogą również znaleźć zastosowanie jako płytki mrozoodporne, jeśli producent zaznaczył to wyraźnie na opakowaniu.

Grupa III to płytki o nasiąkliwości mniejszej niż 10%. Są to płytki szkliwione przeznaczone do stosowania wyłącznie na ściany wewnątrz budynków. Wyższa nasiąkliwość nie oznacza wcale, że płytek tych nie można zastosować w kuchni czy łazience. Ważne jednak, by były odporne na detergenty i środki chemiczne domowego użytku.