Blaty w kuchni od szkła do drewna

2016-08-31 05:48:01 (ost. akt: 2016-08-30 14:55:17)

Autor zdjęcia: Pixabay.com

Blat kuchenny jest ważnym elementem kuchni. I to zarówno ze względów użytkowych jak i estetycznych. Użytkowych bo zazwyczaj to właśnie na nim przygotowujemy posiłki, a estetycznym, bo zazwyczaj zajmuje dużą powierzchnię, nadając pomieszczeniu charakter. Ważne więc jest, aby dobrze wybrać materiał oraz kolor.

Do wyboru mamy blaty drewniane, z płyt laminowanych, kamienne, konglomeratowe, kompozytowe, z płytek ceramicznych, szklane, stalowe.
Który wybrać? Ten, którego wytrzymałość nam odpowiada i który pasuje do koloru pozostałych mebli i ogólnie całego wnętrza.

Blat szklany wykonany jest ze szkła klejonego lub hartowanego. Szkło hartowane jest twarde jak kamień i jest spory wybór koloru. Szkło klejone to dwie warstwy szkła oddzielone folią. Rzadko się tłucze.

Blat z płytek ceramicznych można wykonać samemu. Najlepsze są płytki gresowe takie jak: gres porcelanowy, terakota. Płytki naklejamy na wodoodporną płytę wiórową i fugujemy.

Plusami blatów kompozytowych jest duży wybór kolorów, niewidoczne łączenia oraz to, że można je odnawiać. Ważna jest też odporność na wysoką temperaturę, środki chemiczne. Płyta kompozytowa składa się z warstwy laminowanej i kompozytowej.

Blat stalowy to nic innego jak płyta wiórowa obłożona warstwą blachy. Odporny jest na ścieranie, temperaturę. Pasują kolorem do nowoczesnych agd — kuchenki czy chłodziarki w kolorze stalowym. Warto pamiętać, aby po umyciu blatu wodą dokładnie wytrzeć go do sucha.

Blat drewniany jest zazwyczaj wykonany z drewna drzew liściastych (buk, dąb). Blaty są z drzewa litego lub klejonego. Blat klejony nie pęka i nie rozsycha się. Pokryty jest zazwyczaj impregnatem olejowym, lakierowany co uniemożliwia wchłanianiu wody. Blaty drewniane odporne są na uderzenia i zarysowania.
Blaty drewniane w 80 proc. są wykonywane na zamówienie. Dobierając kolor drewna do wystroju całej kuchni trzeba wziąć pod uwagę to, że drewno z biegiem czasu ciemnieje.

Płyta wiórowa pokryta laminatem. Takie blaty są najtańsze, więc najpopularniejsze. Laminat może być matowy, półmatowy albo na wysoki połysk. Te ostatnie sprawiają, ze kuchnia wydaje się nam optycznie większa. Może przypominać marmur albo drewno.

Wad trochę mają. Są odporne na temperaturę, ale przeważnie do 180 stopni Celsjusza (taką osiąga blacha z ciastem wyjęta z pieca). Widać na nich zarysowania. Jeśli jest na wysoki połysk, to szybko matowieje. Płyta może pękać. Czasem nawet uderzanie tłuczkiem może spowodować pęknięcie albo przynajmniej pozostawienie śladów. Nie można na nim kroić i stawiać garnków bezpośrednio po zdjęciu z palnika kuchenki. Zdarza się, że widać plamy po owocowym soku herbacie, kawie.

Najpopularniejsze są granitowe i marmurowe. Granit jest wytrzymały, wodoodporny, nie szkodzi mu gorąco, chemikalia. Można na nim odstawiać nawet naczynia prosto z palnika. Na nieimpregnowanym marmurze widać przebarwienia. Są więc impregnowane, żeby woda i wysokie temperatury im nie zaszkodziły. Ochronna warstwa zabezpiecza dodatkowo przed zarysowaniami. Kamienne blaty są robione na zamówienie. Ich zalety są takie same, jak w przypadku drewnianych blatów.

Istnieją również blaty z kamienia syntetycznego. Najpopularniejszy materiał to corian. To w 70 procentach naturalny kamień, pozostała część to akryl i inne pigmenty. Nie są popularne ze względu na bardzo wysoką cenę.

Konglomerat stanowi kruszywo kamienne (np. z marmuru, granitu) i żywice poliestrowe. Wyglądem przypominają blaty kamienne. Łatwo o nie dbać, ale cena zazwyczaj odstrasza.
kr